نشسته ام به تماشای کوچ قافله ها

نشسته ام بسرایم دوباره از گله ها

نشسته ام بنویسم که دوستت دارم

و باز نقطه سر خط و باز فاصله ها

گذشت جمعه و من باز منتظر ماندم

اثر نداشت دعای قنوت نافله ها....

چه خوب میشود آقا خودت دعایم کن

توان ندارم و مشکل شدند مسئله ها

من از صلابت نام تو خوب میفهمم

که بی دلیل نبوده وقوع زلزله ها

حواسمان همه جا پرت میشود آقا

و نیست یاد شما لابلای مشغله ها....

بیا که کودک تاریخ از همان اول

سپرده حلق خودش را به تیر حرمله ها

و باز آخر شعری مرا دعایم کن

که دارم از نظرت انتظار این صله ها

میان مردمک چشمهای منتظرت

نشسته ام به تماشای کوچ قافله ها....