یک پست ناگهانی
ترجیح دادم این پست را بگذارم یک فرصت مناسب منتشر کنم اما دلم نیامد
یکهو به ذهنم رسید همه اش
مجبور نیستید بخوانی، اما اگر خواندید دل بدهید...
فرهنگمان طوری شده که حضرت آقا باید از عمو پورنگ تقدیر کند؟!
ان هم برای اینکه آخر برنامه اش میگوید "واسه ظهور امام زمان دعا کنیم".
چرا؟!
"چون کسی نیست"
بیایید با خودمان رو راست باشیم
نمیخواهم کامنت بدهید که من بدم و به یاد امامم نیستم و فلان و بهمان
فقط فکر کنیم...خدایی اش چقد به یاد اماممان هستیم؟
نمیخواهم کلیشه ای حرف بزنم و با یک "اللهم عجل لولیک الفرج" بگویم آقا جان به یادتم، نه
اماممان زنده س...
حضرت مهدی که بیاید همه جا،همه جا سرسبز میشود.هیچ بیابانی نیست
همه ی آدمها خوبن، عالی ان، عشقن اصن
همه عالم ان،دانای کل ان...کف دستشان را نگاه کنند تمام علمشان میاید جلوی چشمشان.اصلا لازم نیست بروند و چیزی یاد بگیرند در مدرسه! و عشق و حال ندادن امتحان! و کلن "دائم الغو امتحان" اند!
حالا مهدی بیاید به نظرت تو در جبهه ی او هستی یا در جبهه ی مقابل؟
به ائمه محبت داری؟ به کدامشان؟
اصلا مگر میشود محبت علی و حسین و فاطمه در وجودت باشد و بشوی دشمن امامت؟
مهدی تو را با جان و دل پذیراست جانم
مهدی تو را عاشق است
تو را به جان مهدی بیا و دلش را نشکن...بیا از چشم هایش با گناهت جوی خون جاری نکن
مهدی جان...من به فدایت...کجایی مولا؟
