پس از سالیان
سه شنبه, ۱۴ دی ۱۳۹۵، ۰۴:۴۶ ق.ظ
میام که پایامای واتس اپ رو باز کنم و بخونم ...حوصله ندارم. بدون فکر دستمو میگیرم روی آیکونش و آنیستالش میکنم. به همین اندازه در کمال آرامش و یهویی. حوصله ی مجازی رو ندارم. ولی شاید یه روزی اینجا رو گذاشتم و رفتم... حذف که نه چون زی زی گلو رو دوست دارم... با همه ی چرت و پرت نویسیایی که داشتم... ولی دلم براش تنگ میشه... بالاخره آینده با الان باید یه فرقی داشته باشه دیگه ... مثلا میرم و یه جای دیگه مینویسم... بعد شما همه ندونید من اونم. منم نگم. بعد یکی از فانتزیام اینه که پس از سالها بفهمید اون منم! آره من منتظر اون واکنش و اون کامنتای متعجبتون هستم ؛)
+ حدیث داریم: آدم که سرگرمیش زیاد بشه عقلش کم میشه...
