کلام اول،نه نگاه اول!
سه شنبه, ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ۰۵:۳۳ ق.ظ
من از اون دسته آدم هایی ام که بیشتر با کلام اول عاشقم میشن تا نگاه اول!
از اون دسته ای که وقتی نوشته هامو بخونن متوجه خصوصیاتم میشن
که اول براشون عادی ام و ممکنه خیلی متوجه ام نباشن تا اینکه یه مطلبی بنویسم و پی ببرن چجوری ام...
فکر نمیکنن من اونجوری ام که مینویسم...تا اینکه بخونن!
تا حالا که منو نمیشناختن...از وقتی که متن هامو خوندن یه جور دیگه شده برخورداشون!
خیلی هوامو دارن!
+بعد من خنده م گرفته بود...
امروز_انتشارات
عشق به انسانها یک فریب بیشتر نیست
اما خوبه
برای تداوم نسل چیز خوبیه
اما ا ینکه گمان کنیم خوشبختی ما به عشق ماست اشتباه است
عشق ما با دیگر انسانها هیچ فرقی نداره و فقط تو چشم ما با دیگران متفاوت است
اگه به این نگاه خودمان اعتماد کنیم سرمان به سنگ می خوره و خدا نکنه راه برگشتی نباشه
بهترین راه اینه که خودمان را مسئول خوشبخت کردن خودمان کنیم و به دیگری به همان اندازه که اهمیت دارد توجه کنیم
یعنی به اندازه یک انسان عادی که هر لحظه ممکن است عوض شود.
تنها خداست که استحقاق دل ما را دارد و هر کس غیر او در این دل باشد غاصب است و دلدار شایسته ای نیست.
من در این مورد در وبلاگ برای بهارhttp://barayebahar.persianblog.ir صحبت کردم
که عشق یک بیماری است و سه راه درمان آن را هم مطرح کرده ام.